De laatste maanden komt het ene bericht na het andere over de 'Transitie Jeugdzorg'. Zo maakt men zich zorgen over hogere kosten, meer controle organen en veel naast elkaar werkende inspectieorganen. Maar bovenal dat dit alles veel meer geld gaat kosten. Hoeveel geld er nog over is voor echte hulp aan gezinnen wordt steeds twijfelachtiger, zeker nu bij sommige gemeenten de WMO-budgetten al overschreden zijn.
Zelf schreef ik recentelijk een artikel met de kop 'Slechts één vraag', met de simpele vraag Welke hulp krijgen ouders in het kader van de OTS/UHP? Helaas kreeg ik geen antwoord. Ik kreeg wel een opmerking van een van mijn cliëntes met de inhoud:
WAAROM kan men de gelden van OTS/UHP en pleegzorg niet beter besteden om daarvoor hulp aan ouders te geven zodat kinderen NIET uit huis geplaatst hoeven te worden?Degene van wie de vraag afkomstig was heeft zelf twee uit huis geplaatste kinderen (op grond van een 'melding huiselijk geweld' gepleegd door vader bij een andere partner, zonder aanwezigheid van een kind!!!) en er wordt al twee jaar NIETS gedaan vanuit BJZ om de kinderen terug te plaatsen: NIEMAND vertelt wat van haar verwacht wordt. Een EKC wordt uiteindelijk toegestaan, maar er wordt niets mee gedaan (prioriteit heeft 'verlenging UHP') en aan een uitbreiding van het contact moeder-kinderen werkt de jeugdzorg (LdH inmiddels) ook al niet of nauwelijks aan mee. Markant is ook dat wanneer moeder bij herhaling vraagt: 'Aan welke eisen moet ik voldoen om mijn kinderen weer terug te krijgen?' dat daar geen antwoord op komt… Dit wordt gewoonweg genegeerd dan wel gezegd: 'je hoeft niets te doen' en vervolgens blijkt dat 'het perspectief bij het pleeggezin' ligt, omdat de kinderen daar al zo lang zitten…. (anders gezegd: ouders worden met open ogen bedrogen en het kind komt NOOIT MEER thuis als het aan BJZ ligt!).
Het GELD
Dat er geen antwoord komt op de essentiële vraag van moeder zal ongetwijfeld met de werkgelegenheid van de jeugdzorg-industrie te maken hebben; einde UHP betekent geen geld voor pleegzorg, einde OTS betekent ca. 7500 €/kind/jaar minder inkomen voor BJZ!
Voor die UHP van de 2 kinderen van deze moeder vangt jeugdzorg 2x 7500 = 15000 €/jr. De pleegmoeder heeft begeleiding van de pleegzorgwerker. Pleegzorgwerkers verdienen bruto ca. 3000 €/ maand en hebben de taak om 10 kinderen te begeleiden in pleeggezin = voor 2 kinderen dus 7200 € aan 'pleegzorgbegeleiding' die er voor zorgt dat kinderen 'goed kunnen ingroeien in het pleeggezin'…
Het pleeggezin krijgt ca. 600 €/kind/maand = 14.400 €/jaar voor 'verzorging'.
We tellen even op: die twee kinderen kosten de maatschappij dus minstens 36.600 €/jaar. (Let wel: waren de kinderen 'in-huis geplaatst' bij een 'gezinshuis' dan was dat bedrag 72.000 €/ jaar in plaats van 14.400 voor de pleegzorg!) Ook zonder enige vorm van 'zorg') Hierbij is nog géén cent besteedt aan het grootste kind-belang: het opgroeien van het kind bij de echte ouders en familie!
(De kosten zijn uiteraard hoger: ook de teamleiders, managers, secretaressen, directeuren en het bestuur willen een paar graantjes meepikken uit de staatsruif!)
De VRAAG
De moeder in kwestie legt mij de vraag voor of het niet verstandiger is om die 36.600 €, en eventueel ook een veel kleiner bedrag dan dat juist te besteden aan hulp in de THUIS-situatie, zodat kinderen NIET UIT HUIS GEPLAATST hoeven te worden!?
DE BESPARING:
De meeste gezinnen zijn geholpen met véél minder dan 18.300 €/kind/jaar om hun kinderen thuis te begeleiden waar nodig. Veelal zou zelfs hulp door vrijwilligers kunnen volstaan.
Het bespaart de slopende juridische procedures, het bespaart de stress van
het uit huis plaatsen, het bespaart kinderen de sterk verhoogde kans op
(seksueel)misbruik en mishandeling in pleeggezinnen en instellingen.
Het hele 'instituut BJZ' kan gesloten worden, de wervingskosten voor pleeggezinnen en hun begeleiding kunnen geheel verdwijnen.
Het bespaart de slopende juridische procedures, het bespaart de stress van
het uit huis plaatsen, het bespaart kinderen de sterk verhoogde kans op(seksueel)misbruik en mishandeling in pleeggezinnen en instellingen.
Het hele 'instituut BJZ' kan gesloten worden, de wervingskosten voor pleeggezinnen en hun begeleiding kunnen geheel verdwijnen.
Ook bespaart dit de maatschappij de aanstaande claims tegen jeugdzorg wegens het kinderen voor het leven beschadigen door de ouder-vervreemding en schade dóór het uit huis plaatsen (trauma verwerking, de ervaring met politie-geweld).
Een grote bron van besparing kan ook zijn om NU ALVAST te beginnen met alle dossiers van uit huis geplaatste kinderen eens kritisch te laten bekijken door wat ik voorstelde als 'De Commissie terugplaatsing': gemeenten krijgen straks de rekening van 'de zorg', dus de kosten UHP van ca. 123 €/kind/dag (bedrag volgens Tweede Kamerlid Voordewind in 2011)… wilt u alvast de gemeentelijke belastingen gaan verhogen???
BETERE ZORG
Betere zorg voor de jeugd begint bij zorgverleners waar ouders vertrouwen in hebben én met zorgverleners met een hoge mate van deskundigheid, die beginnen met goede diagnostiek…. De HUISARTS…. Die juist bij de transitie jeugdzorg buiten spel is gezet en moet plaatsmaken voor dubieus opgeleide 'Ouder&Kind-adviseurs', CJG-medewerkers, 'wijkteams' enz enz van de 'gecertificeerde instelling'. Wat dat laatste moet worden weet nog niemand, maar gezien de berichten lijkt het er op dat dit BJZ zal worden met een nieuwe naam.
Mijn voorstel in het kort:
1. De huisarts is de spil: die kent het zorgaanbod, in haar/hem hebben de mensen vertrouwen want zij/hij kent de gezinnen en het sociale kader. Bij een opvoedingsvraag/probleem bepaalt deze of volstaan kan worden met hulp via maatschappelijk werk / vrijwilligers, buurthulp of een systeem-therapeut dan wel of er kind-gerelateerde problematiek is. In dat laatste geval stap 2.
2. De huisarts verwijst naar kinderpsycholoog / kinderpsychiater of orthopedagoog voor hulp aan het kind.
3. De in 2 genoemde deskundige stelt de behandeling in, zodat de kinderen thuis kunnen blijven!
U ziet: BJZ is geheel overbodig, géén extra controlerende instanties (de deskundigen in punt 1 en 2 zijn BIG geregistreerd dan wel lid van NIP of NVO met hun eigen beroepscodes en tuchtrechtspraak!)
U vraagt zich af: wat te doen met echte 'zorg-mijders', gezinnen met criminele jongeren, 'aso-gezinnen' en ouders die zich schuldig maakten aan strafrechtelijke zaken met betrekking tot kinderen? Daar hebben we toch de door de Staat aangestelde Raad voor de Kinderbescherming voor? Als deze zijn werk goed doet, dan is dat probleem opgelost: de Raad heeft daar de deskundigen voor. Voor dat laatste zal de Raad even terug in de tijd moeten; de Raad heeft zich namelijk onder het mom van 'geen dubbel onderzoek' ontwikkeld tot een overschrijf-instituut van AMK en BJZ stukken!
Onmogelijk? NEEN: in Enschede biedt een huisartsenpraktijk al enige jaren jeugdzorg op hoog-deskundig niveau, zonder BJZ!
Conclusie
De pijlers voor besparing zijn:
- Naar ouders luisteren
- De huisarts, vertrouwenspersoon bij uitstek, de leidende rol geven.
- Eenvoudige hulp waar het kan, doorsturen naar een echte specialist voor ieder kind-gerelateerd probleem: snellere, deskundiger diagnostiek is de basis van snelle deskundige behandeling!
- Geld bedoeld voor 'jeugdzorg' direct besteden aan hulp om gezinnen in stand te houden in plaats het te geven aan instituten die alleen maar gebaat zijn bij méér uit huisplaatsingen en méér onder toezicht stellingen genereren.
- Huidige dossiers van uit huis geplaatste kinderen kritisch laten beoordelen door een commissiedie onderzoekt 'met welke hulp aan ouders en of kind(eren) kunnen deze kinderen weer thuis geplaatst worden?'
Ceterum censeo BJZ esse delendam (naar Cato Maior)
Nico Mul
0 comments:
Post a Comment